Heb je dat ook weleens, dat je verrassend sterk van mening verandert? (Ook wel leren genoemd ;-)) Het woord heks is voor mij momenteel een geuzennaam. Een geuzennaam voor een wijze mens, iemand met een bovengemiddelde kennis van de natuur waarvan we allemaal een onderdeel zijn, maar zeker niks bovennatuurlijks! Het is dus zeker niet zo dat ik me van een praktisch/academisch/filosofisch/’poten in de klei’-type heb ontwikkeld tot zweefteef, en dat gaat ook niet gebeuren, vermoed ik.
Wel ben ik enthousiast over:
1) Een oud-cursist die mij vraagt om verdiepingsdagen over die superleuke lesdag met als thema ‘zelf je voedsel bewaren en verwerken’, in de jaaropleiding permacultuur, daarmee duidelijk doelend op de wens om meer inzicht te verkrijgen (anders dan receptjes te volgen). Inmiddels worden deze verdiepingsdagen de Heksendriedaagse genoemd, en reeds 4 keer gegeven aan wederom heerlijk enthousiaste cursisten met een schier oneindige kennishonger.
2) Deze vrolijke muziek met een geschiedenisles als boeiende inhoud.
De geschiedenisles uit deze vrolijke muziek en inmiddels diverse andere bronnen, hebben mij geleerd dat er ook in delen van het verleden veel geoordeeld werd over het hebben van kennis van de natuur. De macht die ervan uitgaat kan blijkbaar als iets bedreigends worden ervaren.
En nu zie ik het woord heks dus als geuzennaam, voor mensen die we goed gebruiken kunnen, terwijl ik het eerder waarschijnlijk net als sommigen die op onze blogs reageren waarschijnlijk als iets afkeuringswaardigs, onwetenschappelijks, zweverigs had gezien, werkelijk het laatste waar ik mee geassocieerd zou willen worden.
Maar nu kun je me geen groter compliment geven. Ik word tegenwoordig ook wel fermentosaurus hex genoemd, een prachtige woordspeling voor een fermentista, die traditionele fermentatie-culturen in leven houdt! Zeer vereerd. Ik denk namelijk dat we in deze onstuimige tijd, waarin veranderingen broodnodig zijn, een mentale instelling nodig hebben die opener is dan die van mij voorheen was… Niet meer in één paradigma blijven hangen, omdat dat ‘de’ al dan niet ‘wetenschappelijke’ waarheid zou zijn, maar dingen opnieuw durven bekijken met de verwondering van een kind.
Pogen niet langer te oordelen over het anders zijn van een ander, hoewel dat menselijk is.
En wellicht denk je nu van ja maar dat doe ik ook niet! En toch bestaat er allerhande discriminatie die welig tiert…. Hoe zou dat dan toch komen? Als ik terugdenk aan mezelf ‘vroegah’ dan ehhh was ik welliswaar groot voorstander van gelijke behandeling van alles wat in de Algemene wet gelijke behandeling wordt genoemd (homos, negers, vrouwen…) en het eerste artikel van de Nederlandse grondwet is het eerste en enige wetsartikel dat ik ook uit mijn hoofd leerde (ondanks het feit dat ik mijn rechtenstudie echt wel afgerond heb he he…) Het uit het hoofd leren van wetsartikelen is natuurlijk tamelijk onzinnig en gelukkig ook niet wat je tijdens een rechtenstudie doet, maar voor het gelijksheidsbegingsel / discriminatieverbod in het allereerste artikel van onze grondwet maakte ik graag een uitzondering… Zie hier het resultaat (je moet maar even van me aannemen dat ik dit nu niet heb opgezocht):
“Allen die zich in Nederland bevinden worden in gelijke gevallen gelijk behandeld; discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of welke grond dan ook, is niet toegestaan.“
In het niet discrimineren van mensen op grond van hun geslacht of hun ras was ik al vlot vrij goed… (Niet perfect, maar toch vrij goed.) Niet discrimineren vanwege godsdienst of levensovertuiging was toch al een wat grotere uitdaging, hoewel ik daar ook in de loop der tijd steeds beter in geworden ben… (Ik ben bijvoorbeeld van atheïst, agnost geworden, iemand die het niet weet, i.p.v. Iemand die een oordeel heeft over een ander zijn geloof.)
Maar dat laatste stukje van Art.1, “… op welke grond dan ook” was toen eigenlijk een ramp bij mij! Als iemand iets deed wat ook maar als ‘zweverig’ gezien zou kunnen worden, dan had ik mijn harde oordeel al klaar! Gevaarlijke nonsens, dacht ik dan. Of: Belachelijk, het lijken wel heksen!!!! Dáár wil ik niet mee geassocieerd worden… En meer van dat soort gedachten. Dat heksen van oorsprong vooral wijze wezens waren met een bovengemiddelde kennis van de natuur, dat wist ik toen nog niet. Ik had er geen idee van, maar ik had er wel mijn oordeel over klaar! En dat nu probeer ik steeds minder te doen.
Om diversiteit (de kern van permacultuur) een echte kans te geven en ruimte te bieden en bij voorkeur bij te dragen aan noodzakelijke veranderingen van deze tijd.
Marankes blog
Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur-literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.
