Waar een misklik al niet toe kan leiden. Ik wilde onderstaand bericht posten in een sociale-permacultuur-groep die ik mede beheer. Door een misklik plaatste ik het op mijn eigen tijdlijn. Ik kreeg er allerlei leuke reacties op (een ‘happy accident’ aangezien mijn eigen tijdlijn een paar jaar langer bestaat dan die groep en zo meer vrienden kent, waardoor er wellicht nog meer reacties kwamen). Hieruit kwam onder meer naar voren, dat de stelling die ik had afgeleid, uit diverse gesprekken die ik in voorgaande maanden had gehad, te weten:
“Ik wil niet in een ecodorp wonen want dat vind ik te religieus, te star, te ‘te’!”
… veel weerklank vond. Ik ontving ook persoonlijke berichten met de volgende strekking: “Hey, leuke vraag over die woongemeenschappen! Mijn partner en ik denken er ook weleens over. Maar die ‘ecomensen’, dat zijn vaak ‘irritante gelijkhebbers’ en daar wil je niet mee wonen. Respect voor andersdenkenden is toch wel het minste. Ik weet dat irritante gelijkhebbers niet aardig is om te zeggen, daarom reageer ik ook niet publiekelijk, maar toch is dat wel hoe ik ‘t ervaar.”
Zonder aardig te zijn slaat deze ‘reaguurder’ een spijker op de kop. En worden gevoelens verwoord van diverse mensen die ik ontmoette. Natuurlijk gaat dit voor de een meer op dan voor de ander en zijn er wellicht zoveel meningen als mensen, maar als algemeen gevoel wordt hier wel een snaar geraakt, een gevoelige snaar.
Ik heb in het verleden zelf in groepen gewoond en gewerkt. Dat was nog voor de ‘eco’-tijd. De meest ‘succesvolle’ van deze groepsverbanden waren zeer divers. De deelnemers waren zo divers als de deelnemers aan onze permacultuur-jaaropleidingen: van boer of bankier tot tandarts, hovenier of verpleegkundige.
En van atheïst tot christen en van anarchist tot VVD’er. Dat past ook goed bij permacultuur. Sterker nog: de Australische grondleggers van de moderne permacultuur laten hun medewerkers een verklaring tekenen waarin ze aangeven hun permacultuurlessen en andere activiteiten niet te doorspekken met één bepaalde politieke stroming of ander geloof. Dit sprak mij direct erg aan. Wat ik tot nog toe oppikte van natuur/leven is ook een steeds weer groeiend respect voor diversiteit. Hoe passend!
Wat betreft de gevoelige snaar zijn er een aantal dingen die, hoewel ze ongetwijfeld ook een functie hebben, en menselijk zijn, tot de pijnpunten lijken te behoren:
- de waarheid in pacht menen te hebben, en daarmee verbonden starheid;
- de behoefte de vrijheid van anderen in te perken;
- claimgedrag in zijn algemeenheid (als in: Permacultuur kan niet zonder mijn vorm van spiritualiteit, politiek enz.);
- (voor)oordelen.
En nu is zulks zoals ik al zei ook menselijk; ik heb ook vooroordelen en mensen die aangeven die niet te hebben acht ik weinig betrouwbaar: schijnheiligen? Gevaarlijke politiek correctheid? In vooroordelen kan ook vaak wel een kern van waarheid zitten. Onze hersenen hebben immers een methode nodig om enorme hoeveelheden informatie te verwerken, en met de toename van de hoeveelheid informatie die de moderne mens te verwerken krijgt in deze tijd van information overload wordt dat er niet noodzakelijkerwijze beter op.
De vraag is dan: hoe ga je ermee om, hoe vaak sta je er bewust bij stil, en leidt dit dan tot andere conclusies?
Illustratie: Maranke Spoor
Links
Marankes blog
Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur-literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.
