Wat is het verschil tussen permacultuur en regeneratieve landbouw, of is het eigenlijk hetzelfde? Deze vraag kreeg ik naar aanleiding van de allereerste aflevering van onze fonkelnieuwe podcast.
(Je vindt deze podcast, toepasselijk Permacultuur Podcast genaamd, hier: www.permacultuuronderwijs.nl/permacultuur-podcast/ )
Ik zag in deze vraag en het feit dat deze vrij grote vraag vaker gesteld wordt, een mooie aanleiding om hier eens een blog aan te wijden. Regeneratieve landbouw is net als herstellende landbouw in principe een vorm van landbouw die het geheel, zoals de bodem en de biodiversiteit, beter achterlaat dan ze haar heeft aangetroffen. Herstellende landbouw is het fenomeen waarover we Mark Shepards boek vertaalden en bewerkten voor het Nederlandse taalgebied, een deel hiervan kun je op onze webzijde lezen. De oorspronkelijke titel is Restoration agriculture: Real-world permaculture for farmers; dit doelt erop dat dit boek focust op landbouw, de groene kern waaruit permacultuur is ontstaan. Permacultuur is echter veel breder dan haar groene kern, de grondleggers van permacultuur kwamen er vlot achter dat er om daadwerkelijk verschil te maken, veel meer mag veranderen dan de manier waarop we ons voedsel kweken, of we dat nu kweken in de vorm van grootschalige landbouw, de manier waarop we moestuinieren, of veel logischer, en beter passend bij permacultuur, een combinatie van teeltwijzen op diverse schaalgroottes.
De grondleggers van permacultuur (Bill Mollison & David Holmgren) hadden in hun omgeving (Australië) in de seventies geobserveerd, dat de bodemvruchtbaarheid door moderne monoculturele (industriële) landbouw rap achteruitging. Ze waren op dat moment aktief binnen een universiteit. Ze zijn wezen observeren in de oerbossen van Tasmanië, en hebben veel geleerd van de Australische Aboriginals. Vervolgens is permacultuur gegroeid en is er breder kennis opgedaan op diverse plekken en bij diverse inheemse volkeren waaronder Indianenstammen. De grondleggers van permacultuur hebben de principes van permacultuur afgeleid van wat ‘de natuur’ en de nog meer in verbinding hiermee levende volkeren hun geleerd hebben. Deze principes blijken ook buiten het groene domein toepasbaar, je kunt ze bijvoorbeeld ook toepassen op de manier waarop we onze economie inrichten om tegen te gaan dat destructieve praktijken blijven voortbestaan simpelweg omdat ze economisch meer renderen dan regeneratieve praktijken. (In onze opleidingen wordt hier op eenvoudige wijze, zonder cijfers, op ingegaan om jou zowel groene als andere handvatten te geven om onderdeel van de oplossing te zijn.)
Bill & David ontdekten namelijk dat de principes toepasbaar zijn op het geheel van onze leefomgeving en dat het herontwerpen hiervan volgens de principes stuurt op het ontstaan van een permanente cultuur. Zo werd permacultuur, wat begon als permanente agricultuur, permanente cultuur. Regeneratieve landbouw kan een onderdeel zijn van deze permanente cultuur, mits dit overeenkomstig de principes van permacultuur ontworpen is.
Wat betreft de huidige vormen van regeneratieve landbouw is het oppassen geblazen of het wel echt regeneratief is of in wezen een vorm van greenwashing, mede ingegeven door het nog niet herontworpen zijn van onze economie. Uiteindelijk zijn de grondleggers van permacultuur zelf een bewust zelfstandig en onafhankelijk cursusinstituut begonnen. Stichting Permacultuur Onderwijs is ook een dergelijk cursusinstituut, dat net als de grondleggers van permacultuur cursussen verzorgt over permacultuur in de breedte, genaamd PDC, dit is een afkorting voor permaculture design course. De cursus wordt afgerond met een PDC-certificaat. Dit is een soort van ‘ecologisch rijbewijs’. De jaaropleiding licht een tip van de permacultuursluier voor je op. Meer informatie hierover, waaronder een overzicht van de principes van permacultuur, met uitleg, vind je in mijn eboek, getiteld Permacultuur, Wat is dat!?
Meer lezen?
- Permacultuur is plantjes! Of toch niet?
- Waarom ik niet boos ben op boze boeren
- Filmpje door Permades
- Hoe ziet een duurzame wereld eruit?
- 8 Tips voor Bodembeheer
- Van monocultuur naar permacultuur
- Hoe kunnen we die boer helpen?!
- Ecomensen zijn vaak irritante gelijkhebbers
- Eet jij ecosystemen?
- Vijf permacultuur-filmtips
Marankes blog
Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.
Foto: Melfie (monocultuur-selfie)