De afgelopen periode werd gekenmerkt door een boel boze boeren. En vervolgens door andere mensen die weer boos werden op de boze boeren. Ik was getuige van pogingen tot gesprekken waar de vonken van afvlogen.

Maar ik begreep het niet zo goed. De Europese subsdieregels staan bol van de perverse prikkels, en de landelijke regelgeving is niet heel veel beter. De meest bizarre ecologisch anafalbete regels zijn er, regels die zeggen dat een akkerland waarvan de vruchtbare aarde letterlijk wegwaait niet mag worden voorzien van wat rijtjes bomen zijn slechts een voorbeeld. De enorm talrijke functies van bomen moeten er allemaal gemist worden. Zoals de wind een beetje breken, en vliegende muizenvangers huisvesten om de veelvoorkomende muizenplagen te lijf te gaan.

Of zoals het 6-jarige dochtertje van een vriendin zo mooi zegt: “Als hier geen bomen zijn, waar moeten de uilen dan schuilen? Die kunnen toch niet op de grond wonen?” Ze snapt het niet, net als ik.

Frans Timmermans snap ik ook niet zo goed. Die was o zo verontwaardigd over de Nederlandse boeren die een weg bewandelen die niet volhoudbaar is. Maar waarom doen ze dat dan Timmermans? Zijn de Europesche subsidieregelingen daar niet een hele voorname oorzaak van?

Gelukkig zie ik inmiddels wel wat verschuiven door inzet van allerlei nuttige pionierdieren.

Maar er mag nog heel wat veranderen voordat ik boos kan worden op boze boeren.

En hiernaast zie ik een groeiend aantal boerenorganisaties / werkwijzen die me vervullen van trots, Toekomstboeren, permacultuurboeren, CSA-netwerk, Pure Graze, het is haast niet meer bij te houden, zo heerlijk die diversiteit!

Enkele aanverwante eerdere blogberichten:

• Hoe kunnen we die boer helpen?!
• Permacultuur is Plantjes! Of toch niet?
• Ecomensen zijn vaak irritante gelijkhebbers
• Eet jij ecosystemen?
• Vijf permacultuur-filmtips
• Schuldhorigheid

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Na een periode met veel van vooroordelen van het soort ‘permacultuur is enkel voor achtertuintjes’ terwijl wij juist bezig waren met de grotere schaal en het vertalen en bewerken van Herstellende Landbouw van Mark Shepard, veranderden de reacties die we kregen, en Herstellende Landbouw werd recent zelfs herdrukt. Dat werkte dus, al kwamen er ook wel reacties die dan weer extreem de andere kant op gingen, zo van: ‘permacultuur kan enkel op grote schaal toch, vanaf toch wel minimaal een hectare!’ Omdat dat evengrote onzin is als de vooroordelen van het begin van onze pionierende permacultuurreis, durf ik het hierbij aan, een blog over mijn achtertuin!


23 september 2019

Ik werd vanochtend wakker met de behoefte de tuin een knuffel te geven, ik ben er zo blij mee, ik heb toen dit verhaaltje geschreven en een filmpje voor jullie gemaakt.
In het voorjaar was deze tuin nog vooral een rij dode coniferen, met daarvoor een hoop blaadjes die we afgelopen herfst hadden verzameld om de bodem te voeden.

Nu is het al een weelderige groene oase!

De tuin is natuurlijk nog niet af en de jonge boompjes die we als leiboom opkweken zijn nog klein, maar er is nu al van alles te beleven en te eten in de tuin voor diverse wezens.

Dat kun je zien in het volgende filmpje dat ik vandaag heb opgenomen in deze tuin:

Een filmpje van Maranke Spoors achtertuin van een jaar oud from Stichting Permacultuur Onderwijs on Vimeo.

Het kleinfruit heeft ervoor gezorgd dat ik deze zomer alweer elke ochtend mijn yoghurt-bakje kon vullen met diverse bessen.

Nu heb je een klein inkijkje gekregen in hoe ik te werk ben gegaan in deze stadstuin en hoe ik daarbij de verticale ruimte gebruik met klimmende planten.

Ik hoop dat ik hiermee een tipje van de (bruids)sluier heb opgelicht.

Zie ook Marankes andere blogs, bijvoorbeeld:

• De (‘Typische’) Permacultuurtuin bestaat niet
• Een top tien van vaste planten

Marankes blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.