Lezing en jaaropleiding in Amersfoort

Op 8 Oktober verzorgt Maranke Spoor, in het kader van de week van de duurzaamheid, een introductiemiddag over permacultuur. En op 28 Oktober begint onze jaaropleiding permacultuur te Amersfoort, op een goed bereikbare centrale lokatie midden in het land.

De lezing is op zondagmiddag 8 oktober. Deze vindt plaats op basis van waardebepaling achteraf! Lokatie: De WAR, Amersfoort. (zie onderstaande link).

De leslokatie van de aanstaande jaaropleiding, die zaterdag 28 oktober begint, is eveneens de De WAR. Dit is een transitie-initiatief in Amersfoort, waar voortdurend gewerkt wordt aan oplossingen voor een nieuwe netwerksamenleving. De WAR wordt gedragen door betrokken mensen die nut en noodzaak van de transitie naar een volhoudbare samenleving meer dan inzien en in De WAR de daad bij het woord voegen. Vaak interdisciplinaire wereldversteutelaars van diverse aard ontmoeten elkaar hier waardoor broodnodige samenwerkingen meer kans krijgen. De WAR is een zogenaamde meent of koppel. De WAR ligt aan de rand van het centrum, aan de rivier de Eem, en daarnaast is de oude bedding van De Eem. www.dewar.nl

De gevarieerde lesdagen zijn een mix van theorie en praktijk. Tijdens alle lesdagen zijn er plantenlessen. Deze zijn vaak lekker buiten, en op een ander moment zijn we bezig in de transitiebieb waarin een heerlijke hoeveelheid boeken over permacultuur en aanverwante onderwerpen aanwezig zijn. Ook heeft iedere lesdag een thema, en werk je gedurende het jaar aan een permacultuurontwerp.

Meer weten over de introductiemiddag, de jaaropleiding en/of onze overige activiteiten?

www,permacultuuronderwijs.nl/
www,marankespoor.nl

P1040237_50pr
P1040241_50pr
P1040242_50pr
P1040243_50pr
P1040244_50pr
P1040245_50pr
P1040250_50pr
P1040259_50pr
KachelKascafeIMG_6394_50pr
MensenKomenBinnenIMG_6409_50pr

Marankes blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Bibliotheek gaat open!!

Zoals je misschien al had gehoord zijn we zover dat we onze permacultuur-bibliotheek kunnen openstellen. Je kan vanaf vrijdagmiddag 25 augustus elke week komen grasduinen en snorkelen in de boeken in deze ‘Transitiebieb’! In Amersfoort, tussen twee en vijf uur op vrijdagmiddag, in De War.

Mocht je ons willen spreken over een opleiding die je denkt bij ons te komen doen, dan is dat een goed moment. Het herfstprogramma met de opleidingen die in september beginnen staat op www.permacultuuronderwijs.nl/cursussen . In deze cursussen is op moment van schrijven nog wel plaats.

IMG_6504_50pr
IMG_6507_50pr

Meer informatie over de transitiebieb van Stichting Permacultuur Onderwijs vind je op www.permacultuuronderwijs.nl/transitiebieb.

Zondag a.s. geeft Maranke een lezing op De War in het kader van het commons-festival Koppelting dat deze week draait. Zie www.koppelting.org.

Tot studeers, Maranke

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Schuldhorigheid

In kringen van nuttige initiatieven rond de transitie naar een wel volhoudbare regeneratieve samenleving, kom ik vaak een extra flinke weerstand tegen vermarkting (marketing) en geld tegen. Begrijpelijk, want de marketing van allerhande onzinnige producten (van sjampo tot …) maakt letterlijk meer kapot dan ons lief is. En geld kan, nogal eens, verbindingen tussen mensen danig verstoren, ook dat is waar. Tegelijkertijd is handel zo oud als de mensheid, is het hebben van iets van een ruilmiddel toch al vlot handig, en is het geldsysteem niet altijd zo geweest als het nu is.

Hoewel de neiging marketing & geld in zijn algemeenheid te verafschuwen begrijpelijk is, zie ik ook dat het zogenoemde ‘schuldhorigheid’ vergroot*. Schuldhorigheid van de pioniers die het elkaar regelmatig onnodig moeilijk maken door moeilijk te doen over, jawel, marketing & geld. “Dit bericht mag niet hier want het is reclame!” zie ik bijvoorbeeld regelmatig gezegd worden in sociale media. Helemaal zonder onderscheid, zonder te kijken of het in een behoefte voorziet van de mensen daar, of het om een nuttig fenomeen gaat waar de wereld beter van wordt, nee gewoon: “Dit is reclame en dat is slecht!” Je brood verdienen met het goede is niet de bedoeling kennelijk… Nu wordt zoiets niet vaak tegen mij gezegd gelukkig, ik wil doorgaans niet zijn/blijven op dergelijke plekken, zonde van mijn aandacht! “Don’t spend time on people that don’t want to learn!” hoor ik mijn favoriete leraar al zeggen. Maar het blijft wel een gemiste kans als mensen die daaraan wel een behoefte hebben daardoor niet horen van bijvoorbeeld het werk van onze Stichting Permacultuur Onderwijs, daar blijf ik wel tegen aanlopen.

Een van de online groepen die ik het leukst vind heet de Wol & Vilt Verkoop & Ruilgroep. Die groep is dus gericht op het verkopen van producten van wol. Er worden nog steeds allerlei experimenten gedeeld, bijvoorbeeld over ervaringen met het verven van de wol, en daar wordt niet moeilijk over gedaan, sterker nog er wordt doorgaans juist leuk op gereageerd. Pas als iemand ‘kunststofvezels’ probeert te vermarkten, wordt er ingegregen (want dat valt buiten het doel van de groep en helemaal zonder doel heeft zo’n groep waarschijnlijk weinig zin). Deze groep gaat dus niet uit van een gebreksfilosofie, van een geld-is-slecht-mentaliteit; sterker nog, ik heb er regelmatig goede discussies gezien over de waarde van handwerk/kunst.

Hoopgevend en motiverend!

Dat brengt mij bij een andere gedachtekronkel die ik regelmatig tegenkom, namelijk “Hiervoor hoef ik niet (redelijk) te worden betaald, want dit vind ik leuk!”

Hoe gaat dát er in aardsnaam voor zorgen dat mensen vooral doen waar ze een passie voor hebben waar ze goed in zijn! Leven we soms meer dan een keer?

Eén of enkele euro’s per uur verdienen zou opeens oké zijn als het gebeurt met iets wat je leuk vindt? Ook al ben je er een zeer ervaren kei in, de wet op het minimumloon is dan opeens niet meer relevant. Tuurlijk zullen er altijd wat moeilijk vervulbare functies zijn en vind ik het wijs om daar dan zeker goed voor te betalen. Maar per saldo ben ik steeds weer verrast over hoe mensen hierin verschillen… Dat de een werkelijk kan genieten van bepaalde klussen waar een ander een broertje-dood aan heeft. (Wat dat betreft vind ik de op oude wijsheid van vele generaties gebaseerde projectmanagment-methode ‘dragon dreaming’ zeer aansprekend! Een kern daarvan is dat je steeds weer heel bewust taken toebedeelt gebaseerd op de wensen van mensen, en niet gebaseerd op hun ervaring/opleiding omdat het nu eenmaal moet gebeuren en we het dan maar ‘eerlijk’ delen… Wat voor de een corvee is, kan voor een ander werkelijk een feestje zijn.)

Maar de “Ohhh dat vind ik toch wel zo leuk, ik heb weinig tijd, maar daar hoef je me echt niet voor te betalen”, vind ik soms een beetje jammer, omdat het niet stimuleert (een flink deel van) je brood te verdienen met wat leuk en goed is.

Tuurlijk snap ik wel dat het niet altijd lukt om van 1 euro per uur naar op/boven minimumloon te geraken, niet aan alles bestaat voldoende behoefte hiervoor. Maar ergens zit toch een link tussen tijd & geld. Als een pionierbedrijf/transitie-intiatief weinig geld heeft zal ze heel veel zelf doen; deels is dat goed, ook omdat dat onafhankelijkheid en slagkracht geeft, maar ik zie regelmatig dat dit (veel) te ver gaat.

Dan zie ik bijvoorbeeld interdisciplinaire pionierdieren worstelen met boekhouden, gedurende een te groot deel van hun tijd – was er geld dan zou (een deel) uitbesteed kunnen worden aan iemand die dat prettiger werk vindt en meer kwaliteiten heeft op dat vlak.

Of ik zie een tuinder die voor haar omvangrijke handarbeid minder dan het minimumloon verdient, maar nog steeds potentiële klanten naar een andere tuinder ziet vertrekken die het voor nog minder doet (wellicht wel iets minder lettend op het milieu, maar nog net wel binnen grenzen van keurmerken o.i.d.)… Die tuinder wordt grenzend aan gedwongen ook nog verder te zakken met de prijs; nog meer uren te gaan werken om nog het hoofd boven water te houden. En een docent bijvoorbeeld, die lesgeeft in een groep van een bescheiden formaat, de persoonlijke aandacht geeft waarvoor de cursisten die training zijn gaan doen, en die dan bij een waardebepaling achteraf of bij de inschrijving vooraf erop wordt aangesproken dat hij een minimumloon schappelijk zou vinden voor de investeringen in tijd en aandacht (waarvan de cursisten een gedeelte te zien krijgen en een groter gedeelte achter de schermen gebeurt, en in het onderwijs is dat zoals je misschien wel weet relatief een groot deel). Heel veel minder loon dus dan gebruikelijk is bij bedrijfstrainingen van minder ervaren docenten.

Ik blijf hier toch echt een soort slavernijmentaliteit in zien… En daar moeten we naar mijn bescheiden mening toch echt eens mee ophouden.

Mensen die steeds een gebrek hebben ondervinden daar stress van, en worden vaak wat meer timide, risicomijdend, e.d. vanwege de schuldhorigheid of (zelfs als er geen schulden zijn) de vrees voor het ontstaan ervan. Het risico hierop kan al genoeg zijn om mensen hun gedrag te laten aanpassen, richting die van de timide schuldhorige waarvoor het allemaal niet zomaar kan.

En dat is nu niet noodzakelijkerwijze hetgeen de transitie het meest bespoedigt, of toch? Wat denk jij?

*) Schuldhorigheid is een term uit het boek Door de bank genomen van George van Houts; over dit boek gaat mijn boekentip in de Seizoenstips Zomer 2017 van Stichting Permacultuur Onderwijs die deze maand zullen uitkomen (meld je ervoor aan op http://permacultuuronderwijs.nl/seizoenstips/)

Zie ook Marankes eerdere blogs die aan dit thema verwant zijn:

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Fijne werkplek in Binnentuin-Kascafé op De War

Mijn werkplek is zo’n paradijs dat ik er maar eens een fotoalbum van gemaakt heb… (Je vindt de plek op De War (www.dewar.nl, Geldersestraat 6-8 in Amersfoort, meer info) op loopafstand van het Centraal Station, en ook met de auto prima te bereiken.) Meer bijzonder nog dan het paradijslijke uiterlijk is dat het is gecreeerd door de community… en dat dat een varieteit aan interdisciplinaire pionierdieren is…. gericht op transitie richting duurzaamheid en daar voorbij… het is een broedplaats voor een diversiteit aan kunst van allerlei aard, techniek, groen, wetenschap waaronder uitvindingen waar niemand op lijkt te wachten.

Dit is een link naar het album op Facebook (link) – en dit naar het album op de mobiele website van Facebook (link). Als je niet op Facebook zit, bekijk de foto’s dan hieronder!

BuitentuinBinnentuinIMG_6384_50pr
RustigWerkenGroeneOaseIMG_6405_50pr
KascafeSchilderijen_50pr
BuitentuinIMG_6387_50pr
Buitentuin2IMG_6388_50pr

MensenVergaderingIMG_6391_50pr
MensenLaptopjesBinnentuinIMG_6390_50pr
KachelKascafeIMG_6394_50pr
PianoPodiumIMG_6395_50pr
BankPicknicktafelIMG_6396_50pr
GroeneBoekenIMG_6399_50pr
MensenDoorkijkjeBuitentuinIMG_6401_50pr
WandelaarKascafeIMG_6407_50pr
MensenDoorkijkjeBuitenTuinStaandIMG_6403_50pr
MensenKomenBinnenIMG_6409_50pr
AzollaIMG_6410_50pr
BuitenWerkenIMG_6382_50pr

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Excursie a.s. zaterdag

Waarde permaculturist,

Zaterdag 24 juni zijn Maranke en Lucas met een groepje permaculturisten in de regio Nijmegen: deze excursie is te volgen als je cursist was of bent in een van onze jaaropleidingen, heksendriedaagsen en/of meerdaagse opleidingen. Vind je het leuk om mee te gaan, schrijf dan je motivatie aan maranke@permacultuuronderwijs.nl op vrijdag 23 juni.

De excursie op 24 juni kost 75 euro. We gaan naar een klein voedselbos in de openbare ruimte (Voedselpark Beek), een groter experimenteel voedselbos (Food Forest Ketelbroek, waar we 5 jaar geleden ook waren met een weekcursus over voedselbossen) en naar een groot hakhout- en voedselbos uit de Romeinse tijd (De Duivelsberg).

Er zijn in overleg nog enkele plaatsen vrij. We gaan die dag met mensen van uiteenlopende leeftijd op pad. Kinderen zijn in overleg van harte welkom.

In de excursie doen mensen mee die onze jaaropleiding in de webschool volgen, en mensen die een zesdaagse introductiecursus doen.

IMG_6287_50pr

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

8 Tips voor bodembeheer

Weleens eens koe een kuiltje zien graven om in te poepen? Nee? Daar zijn redenen voor, over deze een andere bodembeheerweetjes gaat deze blog, ik vat er de kennis en inzichten die ik hierover in de loop van de jaren opdeed in samen. Staat jouw gouden tip er niet bij? Reageer dan vooral ook!

Plaatje Koe graaft Kuiltje

1 Verstoor de bodem zo min mogelijk… Niet meer spitten heeft er bijvoorbeeld mede voor gezorgd dat mijn tuin niet meer overstroomt in de winter, zoals de tuinen van onze buren. Een inspirerend voorbeeld van niet-ploegen op de schaal van een boerderij is de film A farm for the Future. Kijkend naar het geheel is de bijdrage die dit op wereldschaal kan hebben aan het tegengaan van klimaatverandering enorm.

2 Doe dus zo min mogelijk, ik herhaal, doe zo min mogelijk aan de bodem, slow down… Laat het bodemleven lekker met rust.

De hoge snelheid van het moderne leven is niet de snelheid van de natuur.

9 klein langzaam

3 De bodem is een levend wezen; alles wat leeft eet. Eens? Richt je dus op het voeden van de bodem en niet op het voeden van de plant (zoals kunstmest doet). Hongerig bodemleven krijgt weinig kinderen. De vraag is niet: Wat heeft de plant nodig? Maar: Wat heeft de bodem nodig? De bodem heeft bedekking nodig. Onbedekte grond is vrij zeldzaam in natuurlijke ecosystemen.

4 Bedek de bodem met groenbemesters, bodembedekkers, stro, karton, compost dierlijke mest, e.d… uiteraard daar waar gepast, de aanwezigheid van veel slakken, de grootste beperking in een nat gematigd klimaat, kan bedekken met dood/stervend organisch materiaal… stro e.d.. ongepast maken bij bepaalde teelten, m.n. eenjarigen. Bedekking van de bodem met levende planten heeft de voorkeur, haar wortels voeden het bodemleven, door deel te zijn van de bodemkringlopen.

5 Composteer: Een mix van groen (stikstofrijk) en bruin (koolstofrijk) materiaal is nodig. In de praktijk is half/half (qua volume) een fijne verhouding. ‘Geen organisch materiaal het terrein af’ is een fijne richtlijn om ervoor te zorgen dat er netto geen verlies aan organische stof optreedt (op de kleinste terreinen gelden soms uitzonderingen). Compost kan je, afhankelijk van doel en omstandigheden, op een hoop gooien. Ik heb echter ook een tuin waarbij de bodem zelf als composthoop fungeert net als in een bos.

6 Werk met zo héél mogelijke ecosystemen. Een gezonde bodem komt tot stand door een samenwerking tussen planten en dieren, van klein tot groot…

7 Bomen en andere vaste planten vervullen een zeer belangrijke rol in het bodemvoedselweb.

8 De natuur legt de vruchtbaarheid in de vorm van poep, afgevallen blad enzovoort, bóvenop, zo voed je het bodemleven. Stop geen meststoffen onderin plantgaten. Dat kan rotting van de (boom)wortels veroorzaken. Heb je wel eens een koe een gat zien graven om in te poepen?

Reageren?

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Een top 10 van vaste planten

“Ben jij al een vasteplanteneter?” Dat is een vraag die je misschien al in mijn eboek Permacultuur, Wat is dat?! hebt gezien. Permacultuur leert ons dat we een enorme duurzaamheidsslag kunnen slaan door meer vaste planten uit polyculturen te gebruiken ten koste van monoculturen van eenjarigen. Daarom hier een overzicht van De tien vaste planten die ik het meest gebruik.

  1. De hazelnoot

Een heerlijke soja-vervanger met een hazelnootsmaakje! Vult lekker, bevat een diversiteit aan voedingsstoffen en is makkelijk te telen in een herstellende-landbouwsysteem.

  1. Zevenblad

De onbetwiste nummer één onder de vaste groentes. Ik lust deze plant graag met huid en haar. Maar als ik eet met fijnproevers, dan oogst ik enkele het jonge blad.

  1. Brandnetel

Fantastische mineralenbom die (kort) gekookt heerlijk kan zijn in soepen, sauzen en stoofpotjes.

  1. Munt

Goede woekeraar, niet te versmaden in thee, yoghurtsausjes en pesto’s.

  1. Walnoot

Voedzaam in diverse opzichten. Geweekt in water (en eventueel opnieuw gedroogd) zijn de vruchten wat minder wrang en bevatten ze minder fytinezuur.

  1. Hondsdraf

Heerlijk voor in de salade of gediipt in chocolade!

  1. Linde

Ook voor salade: het jongste blad is heerlijk mals en neutraal van smaak.

PICT0713_50pr

(Hier haalde ik een aantal jaar terug een leilinde voor in mijn volkstuin, die schaduw geeft op het huisje dat in de zomer snel heet wordt, maar niet op het zonnepaneel, en waarin een druif zou komen te klimmen)

  1. Knoflook

En nu vraag je je wellicht af: sinds wanneer is dat een vaste plant? Is het een andere soort knoflook? Nee hoor, knoflook wordt vaak eenjarig geteeld voor haar knol maar ik teel hem voornamelijk voor het blad en de broedbolletjes. Veel rassen maken namelijk na de bloei ook broedbolletjes (miniknofjes) aan de stengel. Zo hoef je niet steeds opnieuw te planten en kun je steeds een beetje blad oogsten.

  1. Appel

Als de eerste appelbloesems opengaan in de lente, is het altijd even spannend of het niet toch nog gaan vriezen of hagelen. Een kleurige boodschapper van de lente, die al doet vooruitsmakken naar de frisse, smaakvolle nazomerochtenden.

  1. Bessen

Bessen zijn altijd leuk om te oogsten. Ze zijn prijzig in de winkel, en ook behoeven ze weinig onderhoud.

En…. hoe ziet jouw of jullie top-tien eruit?

Meer over deze en andere vaste planten vind je …

… in dit boek, dat in de maak is en waarvan ik inhoudelijk adviseur ben : Stenen kun je niet eten (meer info, bestellen en steunen)

Schermafdruk_2017-05-25_20-05-32

… in deze boeken, die ik heb vertaald en bewerkt naar de Nederlandse en Vlaamse situatie:

Permacultuur in je moestuin (meer info, het boek inzien en bestellen)

Herstellende landbouw: agro-ecologie voor boeren, burgers en buitenlui (meer info, het boek inzien en bestellen)

In mijn eboek Permacultuur, Wat is dat?! (meer info, downloaden als kado)

… in de cursussen en workshops die ik geef …

… en in deze eerdere blogs die ik schreef:

Post je jouw of jullie top tien op een van de ‘sociale media’?

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

Leuk permacultuur-artikel in GezondNU

Deze maand in het magazine GezondNu een artikel over #Permacultuur van een hele reeks pagina’s! Gebke Verhoeven interviewt Maranke Spoor . Je vindt het blad in sommige kiosken, en het is te bestellen via Gezondnu. Met dank aan Douwe van o.a. de pagina Permacultuur en de website PermacultuurNederland.org. Veel leesplezier in het artikel en de rest van het blad!

P1150246_phatch
P1150265_phatch
P1150264_phatch
P1150261_phatch
P1150250_phatch
P1150262_phatch

Marankes Blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

De Andersomtuin (Voorjaar in de vaste-planten-tuin deel 3)

Onze volkstuin is in vergelijking met vele andere een soort van andersomtuin. Hoewel er van alles aan het veranderen is (yay!) zijn we nog altijd geen norm aal (de Norm Aal is een moeilijk waarneembaar beestje; het gaat ook precies op de norm liggen! Maar er is iets aan de hand met de betekenis en de toepassing van het woord ‘norm’… Ik kom hier nog op terug in een volgende blog).

De Norm Aal_P1150062_crop

).

We oogsten vlot al van alles in het voorjaar, ook in de maanden die onder tuinders bekend staan als de zogenaamde ‘hungry gap’. Soms eten we al in Februari de eerste soep met groen uit de tuin erin! Op het moment dat eenjarigen nog niet eens gezaaid zijn! De deels ‘wilde´ weelde die dan beschikbaar komt is een meer dan welkome bron van vitamines en mineralen, zeker zo na de winter. Daarop volgt de bessentijd, en de grap van bessen is dat ze zowel erg gezond als zeer kostbaar zijn in de aanschaf in de winkel, en behoren tot de makkelijkste planten om te kweken in de vasteplantentuin!

IMG_3047_50pr

Natuurlijk gaat ook dit niet helemaal vanzelf, al helemaal niet in de kleinere tuin met haar grotere snoeinoodzaak vanwege ruimtebeperkingen. Maar toch, in vergelijking met eenjarigen (het overgrote deel van de ‘moestuinplanten’ en van de peulvruchten en groenten in de winkel) is het relatief weinig werk. Bovendien valt het werk te concentreren: een aantal dagen en dagdelen per jaar flink aan de slag i.p.v. iedere week tot iedere dag steeds weer een beetje aandacht geven, en in de zomer niet op vakantie kunnen! Want dat is een ander voordeel van de vasteplantentuin: omdat de overgrote piek van de oogsttijd in voorjaar en najaar ligt, kan je na de bessenoogst gewoon op vakantie zonder (veel) oogst mis te lopen. De mogelijkheid om het werk te concentreren is een algemeen patroon in de vasteplantentuin, hetgeen haar dus ook geschikter maakt voor mensen met volle agenda’s en tuinen die niet aan je huis grenzen. Na de zomervakantie komt dan de top van de oogsttijd van het grotere fruit, dat vaak aan bomen groeit…

Een ‘andersom’-tuin kan natuurlijk ook op diverse manieren en in diverse combinaties met eenjarigen (zoals je ziet in het boek Permacultuur in je moestuin).

Wat denk je, iets voor jou, zo’n vasteplantentuin? In onze jaaropleiding permacultuur kun je stap voor stap toewerken naar een tuin die bij je past. Of een ander ontwerp maken: met permacultuur kun je allerlei systemen ontwerpen.

Zie ook:

Marankes blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur, van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.

*) De Norm Aal

Baas in eigen buik met bruizend slow food

In April is er nog gelegenheid om deel te nemen aan de cursus samen voedsel verwerken, de laatste kans voor de zomer! Heerlijk eten /proeverijen, o.a. uit ons fermentatie-lab loopt als rode draad door deze vooral praktische cursus. Dus wil je ook leren om zelf te fermenteren, drogen, wecken en meer? Zodat je niet meer afhankelijk bent van pakjes en zakjes waarvan je niet weet wat erin is gegaan? Samen weer meer baas in eigen buiken worden dus? Altijd wel een oplossing hebben als je ergens tegen overvloed aan loopt? Neem dan deel aan deze driedaagse training die liefkozend ook wel de Heksendriedaagse-voor-mannetjes-en-vrouwtjes-heksen genoemd wordt 🙂

Kijk eens naar de reacties van heksenstudenten en meer info over deze goed ontvangen cursus

CvG IMG_0468

Nog een ander actueel nieuwtje over weer meer baas worden in eigen buiken! Op 2 april (zondag) is in Amersfoort de zadenruilbeurs en studiedag Lente in De WAR. Hier kun je aan onze kraam, waar Lucas zal staan, proeven uit ons fermentatie-lab en boeken uit onze bibliotheek bekijken. Ook zijn natuurlijk de boeken die we hebben vertaald en bewerkt, hier te bekijken en te koop: Herstellende landbouw (Mark Shepard) en Permacultuur in je moestuin (Christopher Shein & Julie Thompson).

Het programma van deze dag is zo inspirerend en motiverend dat je ook als je niet kan komen zeker even naar de Facebook-event-pagina of op de programma-pagina van De WAR moet kijken, echt!

Lente in de War

Marankes blog

Maranke Spoor is docent permacultuur, tegenwoordig ook in de interactieve permacultuur webschool van Stichting Permacultuur Onderwijs. Maranke begon al op jonge leeftijd als tuinier. Op elke plek waar ze woonde zorgde ze al snel voor een eetbare siertuin: op balkon en dakterras, in schooltuin en moestuin. Maranke is opgeleid als jurist, een beroep dat ze o.a. in de vorm van docent recht tot 2010 uitoefende, is initiator van www.weggeefwinkels.nl en sinds 2010 docent permacultuur. In die hoedanigheid verzorgde ze reeds vele opleidingen op het gebied van permacultuur/voedselbossen. Verder is ze sinds 2013 voorzitter van Stichting Permacultuur Onderwijs, vertaalde en bewerkte ze samen met haar collega Lucas Brouns Engelstalige permacultuur-literatuur (Herstellende Landbouw van Mark Shepard en Permacultuur in je moestuin van Christopher Shein) en is ze illustrator en auteur van: ‘Permacultuur, Wat is dat!?’, een eboek dat in juni 2015 is verschenen.